Depresja i samobójstwo są ze sobą ściśle powiązane, a 10-15% pacjentów z ciężką, nawracającą depresją ostatecznie umiera w wyniku samobójstwa. Od 40 do 70% pacjentów z depresją ma myśli samobójcze, a ponad 90% osób, które giną śmiercią samobójczą, cierpi na zaburzenia psychiczne, najczęściej depresję.

Wskaźniki ostrego ryzyka samobójstwa obejmują kryzys z markerami psychopatologicznymi, takimi jak natrętne myśli samobójcze, poczucie beznadziei i bezradności, nieadekwatne poczucie winy, silne pragnienie działania lub impulsywność, nadużywanie narkotyków i alkoholu oraz bezpośrednie i pośrednie zapowiedzi samobójstwa.

Lekarze rodzinni powinni pytać bezpośrednio, czy pacjent ma myśli lub plany samobójcze, gdyż istnieją dowody na to, że nie zwiększy to ryzyka samookaleczenia, a dla osoby w kryzysie możliwość otwartego przedyskutowania swoich obaw może przynieść ulgę.

Jeśli pacjent ma skłonności samobójcze, zaangażuj krewnych i specjalistów oraz upewnij się, że pacjent ma stałą opiekę. Upewnij się, że masz kontakt z pacjentem w krótkich odstępach czasu.

Ocena ryzyka samobójstwa ma kluczowe znaczenie w ciężkich przypadkach. Ważne jest, aby lekarze rodzinni wiedzieli, jak badać ryzyko samobójstwa u pacjentów.