Farmakoterapia depresji powinna obejmować doraźną terapię aż do uzyskania najlepszej odpowiedzi klinicznej lub remisji (zwykle 6-12 tygodni) i kontynuację leczenia przez kolejne sześć miesięcy, aby zapobiec nawrotowi. Czasami terapia podtrzymująca trwa miesiące lub lata w przypadku nawracających lub uporczywych zaburzeń. Częstość nawrotów jest około dwukrotnie wyższa, gdy lek przeciwdepresyjny zostanie odstawiony przed końcem fazy kontynuacji, dlatego przestrzeganie zaleceń jest ważne, nawet jeśli osiągnięto wczesną poprawę.

W leczeniu depresji stosuje się różne rodzaje leków. Przy wyborze leku lekarz musi wziąć pod uwagę kilka czynników m.in. dominujące objawy, wcześniejsze doświadczenia, preferencje pacjenta, a także skutki uboczne. W tym kontekście zasadnicze znaczenie ma rozróżnienie między depresją jednobiegunową a dwubiegunową. Zwykle ten etap ma miejsce, zanim farmaceuta ma kontakt z pacjentem. Oto najczęstsze grupy leków powszechnie kojarzone z leczeniem depresji i ich charakterystyka:

Antydepresanty:

• Ważne jest, aby zapewnić pacjentów, że nie są uzależniające i nie zmieniają osobowości.
• Pacjentom należy tłumaczyć, że konieczna jest cierpliwość, ponieważ działanie antydepresyjne zaczyna się z opóźnieniem (około 2-4 tygodnie), podczas gdy niektóre działania niepożądane (np. nudności w przypadku leków z grupy SSRI) występują na początku leczenia.

Środki uspokajające:

• Mogą być stosowane jako dodatek do leków przeciwdepresyjnych tylko przez krótki czas, np. przez pierwsze dwa tygodnie, aż antydepresanty zaczną działać.
• Silnie powiązane z ryzykiem uzależnienia.
• Przyzwyczajenie (zwiększanie dawek w celu złagodzenia objawów) i skutki odstawienia.
• Powinny być stosowane czasowo w ostrych stanach, aby złagodzić cierpienie i niepokój, bezsenność i ostatecznie zmniejszyć ryzyko samobójstwa.

Neuroleptyki:

• Tradycyjnie stosowane w zaburzeniach schizofrenicznych.
• Stosowane w depresji urojeniowej (depresji psychotycznej) głównie w połączeniu z lekami przeciwdepresyjnymi.
• Niektóre są również stosowane w małych dawkach jako środki uspokajające (np. ciamemazyna, kwetiapina) w depresji i zaburzeniach lękowych.
• Brak ryzyka uzależnienia.

Leki przeciwpadaczkowe:

• Klasycznie stosowane w epilepsji, mają właściwości stabilizujące nastrój.
• Zalecane do leczenia i profilaktyki depresji dwubiegunowej i manii.

Naturalne antydepresanty:

• Wyciąg z dziurawca zwyczajnego o zalecanej dawce około 500-800mg. Opóźnienie działania wynosi trzy tygodnie, podobnie jak w przypadku syntetycznych antydepresantów. Należy skonsultować z lekarzem prowadzącym czas trwania leczenia i równoległe przyjmowanie innych leków.
• Nie ma istniejących dowodów na skuteczność stosowania innych rzekomych naturalnych antydepresantów, jak np. kwasy tłuszczowe omega-3.

Dokładna neurochemiczna dysfunkcja depresji nie jest jeszcze znana. Wydaje się, że leki przeciwdepresyjne zwiększają dostępność neuroprzekaźników serotoniny i noradrenaliny w szczelinie synaptycznej niektórych części mózgu. Ostatnie badania przedkliniczne pokazują, że antydepresanty znacząco zmniejszają również aktywność neuronów w miejscu sinawym w pniu mózgu, gdzie znajdują się neurony noradrenergiczne. Leki przeciwdepresyjne zwiększają również dostępność BDNF, neurotrofiny zaangażowanej w neurogenezę i neuroplastyczność.