Παρά το αυξανόμενο άνοιγμα στο διάλογο γύρω από προβλήματα ψυχικής υγείας, εξακολουθεί να υπάρχει το κοινωνικό στίγμα που συνδέεται με την κατάθλιψη, με πολλούς ανθρώπους να υιοθετούν μη βοηθητικες στάσεις. 

Για παράδειγμα, εξακολουθεί να υπάρχει η ευρέως διαδεδομένη η πεποίθηση ότι οι άνθρωποι που βιώνουν κατάθλιψη είναι επικίνδυνοι ή απρόβλεπτοι ή ότι η κατάθλιψη δεν είναι μια πραγματική ιατρική ασθένεια. Τέτοιες συμπεριφορές μπορούν να εμποδίσουν όσους βιώνουν κατάθλιψη να αναζητήσουν επαγγελματική βοήθεια και μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την κοινωνική υποστήριξη που έχουν στη διάθεσή τους.

Τα μέσα ενημέρωσης έχουν έναν πολύτιμο ρόλο να διαδραματίσουν στη μείωση του στίγματος, αυξάνοντας την ευαισθητοποίηση σχετικά με τα συμπτώματα και τον επιπολασμό της κατάθλιψης, καθώς και διατηρώντας ανοιχτό και χρήσιμο τον διάλογο γύρω από τα αίτια και τη θεραπεία της ασθένειας.

Εκτός από την επίτευξη θετικής αλλαγής συζητώντας ανοιχτά για την κατάθλιψη, τα μέσα ενημέρωσης μπορούν να βοηθήσουν στην ελαχιστοποίηση των πιθανών αρνητικών επιπτώσεων μίας ενδεχόμενης επιπόλαιης αναφοράς μιας αυτοκτονίας.

Υπάρχουν συσσωρευμένες καταγραφές για το «Φαινόμενο Werther», πράγμα που σημαίνει ότι ορισμένα είδη αναφορών των μέσων ενημέρωσης σχετικά με την αυτοκτονία μπορούν να ενθαρρύνουν τη μιμητική αυτοκτονική συμπεριφορά ή την αυτοκτονία αντιγραφής ‘‘copycat suicide‘‘

Ένα πρόσφατο παράδειγμα του «Φαινομένου Werther» είναι η εντυπωσιακή αύξηση των αυτοκτονιών σε σιδηροδρόμους μετά την αυτοκτονία του Γερμανού τερματοφύλακα Robert Enke το 2009 (Hegerl et al. 2013).

Αντίθετα, η εισαγωγή περιορισμών σε αναφορές σχετικά με τις αυτοκτονίες στο μετρό της Βιέννης το 1987, συσχετίστηκε με μείωση της αυτοκτονίας κατά 70%.