Atak paniki

Atak paniki to nagłe uczucie intensywnego strachu lub niepokoju, któremu towarzyszą objawy fizyczne (takie jak zawroty głowy, nudności, kołatanie serca i dyskomfort w klatce piersiowej), które jednak nie jest wywoływane przez prawdziwe zagrożenie. Ataki paniki są powszechne w wielu zaburzeniach lękowych i mogą wystąpić w depresji.

Choroba afektywna dwubiegunowa

Choroba afektywna dwubiegunowa to zaburzenie psychiczne charakteryzujące się wahaniami nastroju między depresją a manią lub hipomanią. Choroba ta była kiedyś nazywana depresją maniakalną (zob. sekcja „Podtypy depresji” w zakładce „Dla wszystkich”).

Depresja jednobiegunowa

Depresja jednobiegunowa to inna nazwa dużej depresji. Termin depresja jednobiegunowa jest używany do odróżnienia tego zaburzenia od depresji lub epizodów depresyjnych, które również występują w kontekście choroby afektywnej dwubiegunowej.

Depresja poporodowa

Depresja poporodowa to forma depresji dotykająca kobiety, które urodziły dziecko w okresie do roku przed jej wystąpieniem. Wiele młodych matek doświadcza krótkiego epizodu łagodnie obniżonego nastroju od 2 do 5 dni po porodzie, znanego jako „smutek poporodowy”. Jednak niektóre z nich cierpią na depresję poporodową, czyli znacznie poważniejszy stan (epizod depresyjny) wymagający aktywnego leczenia i wsparcia emocjonalnego.

Duża depresja

Duża depresja to najbardziej typowy rodzaj depresji, trwający co najmniej dwa tygodnie i zakłócający codzienne życie. Powoduje objawy takie jak smutek, utrata przyjemności, niski poziom energii, zmęczenie i poczucie beznadziei.

Dystymia

Dystymia to rodzaj przewlekłej depresji, która jest mniej ciężka niż poważna depresja. Może też trwać latami. Dystymia może nie upośledzać osoby, ale uniemożliwia jej normalne funkcjonowanie lub dobre samopoczucie (zob. sekcja „Podtypy depresji” w zakładce „Dla wszystkich”). Ze względu na przewlekły charakter dystymii pacjenci mogą być skłonni do wypowiadania stwierdzeń typu „Zawsze taki byłem” lub „Taka właśnie jestem”.

Hipomania

Hipomania to łagodniejsza forma manii. Objawy hipomanii zazwyczaj obejmują podwyższony nastrój, zwiększoną aktywność, zmniejszoną potrzebę snu, megalomanię i gonitwę myśli.

Leki przeciwdepresyjne

Antydepresant to lek stosowany w leczeniu depresji. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) są jednym z powszechnie używanych rodzajów leków przeciwdepresyjnych i zwykle stanowią lek pierwszego wyboru dla lekarzy rodzinnych. Należą do nich leki takie jak Citalopram, Escitalopram, Paroksetyna, Fluoksetyna I Sertralina. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TCA) to inny rodzaj leków przeciwdepresyjnych. Obejmuje Amitryptylinę, Klomipraminę, Dibenzepinę i Doksepinę.

Leki przeciwlękowe

Leki przeciwlękowe (anksjolityki) to leki łagodzące lęk. Większość pochodzi z klasy zwanej benzodiazepinami. Są to leki zalecane tylko do krótkotrwałego stosowania, ponieważ po 4 do 6 tygodniach ciągłego codziennego stosowania powodują uzależnienie. Negatywny wpływ na zachowanie jest częsty u osób starszych.

Mania

Mania jest fazą choroby afektywnej dwubiegunowej i obejmuje nienaturalnie podwyższony nastrój, charakteryzujący się uczuciem euforii, brakiem zahamowań, gonitwą myśli, ciężką bezsennością, przyspieszoną mową, podejmowaniem ryzyka, zwiększonym libido i drażliwością. W skrajnych przypadkach mania może wywoływać halucynacje i inne objawy psychotyczne. Może być tak ekstremalna, że wpłynie na życie człowieka do tego stopnia, iż będzie wymagał pilnego przyjęcia do szpitala. Łagodniejsza, mniej wyniszczająca mania nazywana jest hipomanią.

Neuroprzekaźniki

Neuroprzekaźnik to substancja chemiczna w mózgu, taka jak serotonina lub norepinefryna, która przekazuje informacje między komórkami mózgowymi. Leki przeciwdepresyjne często zmieniają poziom tych substancji chemicznych.

Psychiatra

Psychiatra to lekarz medycyny specjalizujący się w diagnozowaniu i leczeniu zaburzeń psychicznych. Jako że psychiatrzy są lekarzami, mogą przepisywać leki, takie jak antydepresanty, ale niektórzy będą również stosować psychoterapię.

Psycholog

Psycholodzy to profesjonaliści, którzy mogą pracować w wielu różnych obszarach, takich jak badania naukowe, nauczanie, administracja lub terapia. Psycholodzy kliniczni to psycholodzy specjalizujący się w terapii. Psycholodzy kliniczni przeszli dodatkowe szkolenie i specjalizację w leczeniu zaburzeń psychicznych lub emocjonalnych, takich jak depresja i zaburzenia lękowe, zazwyczaj poprzez psychoterapię.

Psychoterapia

Psychoterapia to sposób leczenia zaburzeń psychicznych lub emocjonalnych (takich jak depresja) poprzez rozmowę z terapeutą. Może być również nazywany „terapią rozmową”.

Stabilizatory nastroju

Stabilizatory nastroju to klasa leków stosowanych w leczeniu niektórych rodzajów depresji, takich jak zaburzenia ze spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej. Obejmują one lit i niektóre leki pierwotnie stosowane w leczeniu napadów padaczkowych, zwane lekami przeciwdrgawkowymi lub przeciwpadaczkowymi.

Terapia elektrowstrząsowa (ECT)

ECT to leczenie, które może okazać się skuteczne w ciężkich przypadkach depresji i wykorzystuje prąd elektryczny. Jest bezpieczne, nie jest bolesne i może być skuteczne w przypadku depresji, która nie zareagowała na leki lub terapię.

Zaburzenia adaptacyjne

Zaburzenie adaptacyjne występuje, gdy osoba doświadcza depresji i/lub lęku, które są wyraźną reakcją na możliwy do zidentyfikowania niedawny stresor lub stresory, jak np. zmiany stanu cywilnego, zatrudnienia, żałoba.

Zaburzenia lękowe

Zaburzenie lękowe to zaburzenie psychiczne charakteryzujące się lękiem tak silnym, że zakłóca codzienne życie. Niektóre osoby z depresją cierpią na nakładające się zaburzenia lękowe, ale praktycznie wszystkie osoby z depresją wykazują przynajmniej niektóre objawy lęku. Obejmują one na przykład nadmierne zamartwianie się, uczucie podenerwowania, przyspieszone bicie serca czy nudności.